مقایسه اثر کورکومین با و بدون متفورمین بر سطح قند خون موش های صحرایی دیابتی شده

سابقه و هدف: استفاده از گیاهان دارویی به منظور کاهش قند خون در بیماران دیابتی، مطرح می باشد. کورکومین دارای اثرات کاهندگی قند خون و ضد التهابی نیز می باشد. با توجه به کاهش تأثیر متفورمین در مصرف طولانی مدت، اثرات پیشگیرانه و درمانی مصرف خوراکی کورکومین به تنهایی و همراه با متفورمین بعد از القای دیابت، بر تغییرات غلظت قند خون در موش های صحرایی، بررسی شد. مواد و روش ها: از موش های صحرایی نژاد ویستار (وزن 200 تا 250 گرم، تعداد 6 سر در هر گروه) استفاده شد. جهت ایجاد دیابت، از آلوکسان mg/kg 110 و جهت کاهش قند خون از متفورمین mg/kg 60 و کورکومین mg/kg 300 استفاده شد. حیوانات به 5 گروه تقسیم شدند: 1) گروه کنترل منفی، شامل حیوانات دیابتی شده که نرمال سالین دریافت کردند؛ 2) گروه دیابتی که با کورکومین درمان شدند؛ 3) گروه دیابتی که با متفورمین درمان شدند؛ 4) گروه پیشگیری با کورکومین، دیابت-کورکومین و 5) گروه پیشگیری با کورکومین، دیابت-کورکومین + متفورمین. حیوانات، کورکومین و متفورمین را روزانه در آب آشامیدنی دریافت نمودند. در روزهای 3، 7، 14 و 21 پس از القای دیابت، قند خون به روش خون گیری از گوشه ی چشم حیوان توسط لوله های مویینه، اندازه گیری شد. از روش anova دو طرفه، جهت مقایسهی آماری گروه های درمان و کنترل استفاده شد. یافته ها: در گروه کنترل، قند خون از روز 3 افزایش یافت (001/0p<). گروه متفورمین و گروه کورکومین از روز 7 تا 21، کاهشی در قند خون ایجاد نمودند (001/0p<)، کورکومین در روز 21، در مقایسه با متفورمین، قند خون را به میزان معنی داری کاهش داد (001/0p<). در گروه 5، از روز 7، کاهش معنی داری در غلظت قند خون نسبت به سایر گروه ها ایجاد شد (001/0p<). نتیجه گیری: کورکومین با اثرات کاهندگی قند خون، قبل و بعد از ایجاد دیابت، می تواند مکمل مناسبی به همراه متفورمین باشد.